Dolfijnen vervolg 17 mei
Zoals je snapt was ik al helemaal in mijn nopjes na deze twee mooie ontmoetingen met de dolfijnen. Als kers op de taart werden we bij de ligplaats, bij een rif midden op de rode zee, ook nog verwelkomt door een enorme pot dolfijnen. Mijn dag kon niet meer stuk!
Het eerste moment dat we eindelijk in het water mochten duiken was nadat de wind wat was gaan liggen en de golven in grote hadden ingeleverd. Ik stond te trappelen, snel spullen aangedaan, snorkel mee, en hup in de zodiak om naar de plek toe te gaan waar de pot dolfijnen was gespot.
En jeetje mina, dat is echt met geen pen te omschrijven… We snorkelden tussen een groep van wel 40 tot 60 dolfijnen met hun jongen. De dolfijnen zwommen sereen door het water. Ze maakten steeds grote rondes in de vorm van een acht. Zo bijzonder.
Je complete gevoel van tijd wordt geabsorbeerd door het water… Het klinkt bizar, maar je voelt je even één worden met de zee, met het leven in de zee, de zandkorrels op de bodem, het koraal, met de grote en kleine visjes en zeker met de dolfijnen. Je voelt de complete acceptatie van jou aanwezigheid en zelfs nieuwsgierigheid en interactie. En dat terwijl er dagelijks hordes toeristen hun rondje zwemmen met deze magische dieren. Ze blijven in hun zen zijn.
Ik kon alleen maar genieten, intens. Toen ik weer een beetje tot mijn eigen bewustzijn kwam stak ik mijn hoofd boven water. Ik zag nog net de zodiak naar de grote boot terug varen. Mij achterlatend… Oké, ik was geloof ik echt even van deze wereld en onzichtbaar geworden…
Gelukkig was de grote boot op ‘snorkel ’afstand, dus heel rustig heb ik mij los gemaakt van de pot en ben ik terug gezwommen… op mijn tijd. Helemaal goed!
Karina de Jong